دوره 5، شماره 1 - ( تابستان 1394 )
جلد 5 شماره 1 صفحات 51-61 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Safaie M, Momeni M. Virtual population analysis, recruitment pattern and cohort analysis of blue swimming crab, Portunus segnis (Forskal, 1775) in coastal waters of Persian Gulf and Gulf of Oman, Iran. J. Aqua. Eco 2015; 5 (1) :61-51
URL: http://jae.hormozgan.ac.ir/article-1-73-fa.html
URL: http://jae.hormozgan.ac.ir/article-1-73-fa.html
صفائی محسن، مومنی محمد. آنالیز جمعیت مجازی (VPA)، تعیین الگوی بازگشت شیلاتی و آنالیز گروه‌های همزاد خرچنگ شناگر آبی Portunus segnis (Forskal, 1775) در آبهای ساحلی خلیج فارس و دریای عمان (استان هرمزگان). مجله بوم شناسی آبزیان. 1394; 5 (1) :61-51
چکیده: (9294 مشاهده)
این پژوهش در آبهای منطقه سیریک تا اطراف بندرعباس و قشم و از اردیبهشت ماه سال 1389 تا مهرماه 1390 صورت گرفت. نمونه برداری به صورت ماهانه و با تور ترال کف ویژه میگو صورت گرفت. در این تحقیق مشخص گردید ضریب تلاش صیادی در نقطه بیشینه تولید پایدار، برابر 1/1 می باشد. در این سطح میزان محصول (MSY) به 2/302 تن، میزان توده زنده بقاء یافته در دامنه زمانی محاسباتی به 6/131 تن و میزان ارزش اقتصادی حاصل از صید خرچنگ شناگر آبی به 3/625 دلار می رسد. کاهش 20 % میزان تلاش صیادی منجر به تولید محصول کم تر اما با میزان بهینه صرفه اقتصادی (MEY) معادل با 1/633 دلار خواهد بود. بررسی الگوی Recruitment نسبی این گونه خرچنگ نشان داد که در استان هرمزگان بیشترین درصد با قابلیت صید در مهرماه وجود دارد و سن احیاء و یا بازگشت شیلاتی تقریباً 5/0 سال (6 ماه) با عرض کاراپاس 91 و 110 میلیمتر به ترتیب برای جنس های ماده و نر خرچنگ شناگر آبی تخمین زده شد. بر اساس نتایج حاصل از آنالیز گروه های همزاد به روش باتاچاریا، حداقل سه گروه سنی در تمامی فصول سال های 91 -1389 و برای هر دو جنس نر و ماده خرچنگ شناگر آبی تشخیص و جداسازی شد. همچنین این گروه ها در برخی ماه ها به ویژه در جنس ماده خرچنگ، درجاتی از هم پوشانی را نشان دادند.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
This work is licensed under a Creative Commons — Attribution-NonCommercial 4.0 International (CC BY-NC 4.0)