یکی از روش‌های کاهش مصرف کود شیمیایی بدون آسیب به تغذیه گیاه و افزایش جذب مواد مغذی در محصولات، استفاده از محرک‌های زیستی است. عصاره‌ی جلبک دریایی ازجمله محرک‌های زیستی گیاهی است که به دلیل داشتن پتانسیل برای بهبود کارایی استفاده از مواد مغذی، مقاومت در برابر فاکتورهای تنش‌زا و کیفیت محصول در سیستم‌های کشاورزی مورد استفاده قرار می‌گیرد. در این تحقیق اثر عصاره‌ی آبی ماکروجلبک سبز (Ulva flexuosa) و قهوه‌ای (Padina) در پنج سطح (رقت‌های 0، 5، 10، 20 و 40 درصد) و همچنین کود شیمیایی NPK در دو سطح (غلظت‌ 0 و 625/0 میلی‌گرم بر میلی‌لیتر) بر رشد گیاه ریحان به مدت 45 روز مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد اثر عصاره جلبک قهوه‌ای بر جوانه‌زنی چشمگیرتر بود؛ درحالی‌که رقت 5 درصد جلبک سبز باعث افزایش طول ریشه گیاه شد. تیمار با هر دو عصاره ماکروجلبکی موجب بهبود پارامترهای بیوشیمیایی گردید. بیشترین اثر معنی‌دار عصاره جلبک قهوه‌ای بر میزان کلروفیل، کاروتنوئید و آنتوسیانین در رقت 20 درصد و بیشترین اثر معنی‌دار آن بر میزان فلاونوئید، فنل ‌کل و قدرت احیاکنندگی در رقت 10 درصد مشاهده شد.

واژه‌های کلیدی: آنتی‌اکسیدان، ماکرو جلبک، ریحان (Ocimum basilicum L)، محرک زیستی

متن کامل [PDF 844 kb]   (635 دریافت)