هدف از این مطالعه بررسی اثرات ایمنی بخش پربیوتیک ایزومالتوالیگوساکارید بر آسیب¬های بافتی کبد و آبشش ناشی از غلظت¬های کشنده سم بوتاکر در ماهی کپور معمولی می¬باشد. در این بررسی 120 قطعه ماهی کپور با میانگین وزنی 31/0± 13/6 نگه¬داری شدند. در طول دوره‌ی آزمایش فاکتورهای فیزیکوشیمیایی آب اندازه‌گیری شد. LC50/96h برای سم بوتاکلر 785/0 محاسبه گردید که براساس آن چهار غلظت کشنده  ppm 05/1، ppm 1/1، ppm2/1 و ppm 15/1، هر کدام با سه تکرار برای این بررسی در نظر گرفته شد. بیشترین و وسیع¬ترین عارضه¬های مشاهده شده در بافت آبشش شامل هایپرپلازی تیغه اولیه و ثانویه، نکروز، چسبندگی تیغه¬های ثانویه، تخریب لاملاهای ثانویه و خمیدگی لاملاهای ثانویه بود و در بافت کبد عارضه¬های خونریزی، نکروز، تخریب سلول¬های کبدی مشاهده شد. این مطالعه نشان داد که پربیوتیک ایزومالتوالیگوساکارید نمی¬تواند از میزان آسیب¬های بافتی کبد و آبشش در برابر غلظت¬های کشنده سم بوتاکلر بکاهد.

واژه‌های کلیدی: پربیوتیک، ذخایر ژنی، سم بوتاکلر، فاکتور ایمنی

متن کامل [PDF 664 kb]   (944 دریافت)