افزایش آمونیاک آب، یکی از مشکلات عمده در پرورش و نگهداری آبزیان است .مواد نیتروژن¬دار به طرق مختلف مانند اکسیداسیون مواد آلی نیتروژن¬دار نظیر پروتئین¬ها، تجزیه فضولات و آمونیاک دفعی توسط ماهیان تولید می¬شود. افزایش این ترکیبات در سیستم¬های گردش مجدد آب و آکواریوم¬ها همواره مطرح بوده است و به¬عنوان یک عامل استرس¬زا محسوب می¬شود. از طرف دیگر افزایش و یا کاهش آمونیاک غیریونیزه نیز تحت تأثیر تغییرات pH قرار دارد. برای اندازه¬گیریLC50  آمونیاک هفت تیمار شامل تیمار شاهد و تیمار¬هایی با غلظت¬های 069/0، 138/0، 276/0، 552/0، 105/1 و 210/2 میلی¬گرم بر لیتر آمونیاک غیریونیزه در نظر گرفته شد. سپس به¬منظور به دست آوردن محدوده قابل تحمل pH، ماهیان به¬صورت انفرادی در معرض کاهش و یا افزایش تدریجی (1/0 واحد به ازای هر دقیقه) pH با استفاده از HCl و NaOH 4/0 نرمال قرار گرفتند. میزان LC50 برای دوره¬های زمانی مختلف با استفاده از نرم‌افزار پروبیت تعیین شد و میزان LC50 برای مدت ‌زمان¬های 24، 48، 72 و 96 ساعت به ترتیب برابر 766/0، 634/0، 532/0 و 471/0 میلی¬گرم بر لیتر به دست آمد. میانگین آستانه تحمل بیشینه و کمینه pH به ترتیب 04/0±64/11 و 09/0±60/2 محاسبه گردید. نتایج به‌دست‌آمده نشان داد که ماهی گورخری جزو ماهیان حساس به مسمومیت آمونیاکی محسوب می¬شود اما نسبت به تغییرات pH نسبتاً مقاوم است.

واژه‌های کلیدی: آمونیاک، ماهی گورخری، Danio rerio، LC50

متن کامل [PDF 530 kb]   (4243 دریافت)