در این پژوهش، آلودگی جیوه در رسوبات محدوده پتروشیمی و جعفری از انشعابات مهم خور موسی، مطالعه گردید. 27 نمونه رسوب در بهار 1395 نمونه‌برداری شد. علاوه بر اندازه‌گیری غلظت کل جیوه، به منظور بررسی و اندازه‌گیری تحرک و زیست دسترس پذیری و ارزیابی ریسک فلز جیوه از روش سه مرحله‌ای استخراج ترتیبی BCR استفاده شد. نتایج تجزیه شیمیایی رسوبات نشان داد که غلظت فلز جیوه بالا بوده و از 19/2 – 71/45 µg g-1   تغییر می‌کند. جیوه در نمونه 1-9 s بالاترین مقدار را دارد و این در حالی است که تمامی نمونه‌ها، دارای غلظت بالاتر از استاندارد 1 میکروگرم بر گرم  می¬باشند. بر اساس نتایج حاصل از روش BCR مشخص گردید که از مجموع کل غلظت (100 درصد)، 5/10 درصد فلز جیوه با فاز اول یا تبادل پذیر همراه بود و بخش عمده غلظت با فاز پایانی یا بازماندی همراه می-باشد. این امر نشان می‌دهد که فلز جیوه تحت شرایط قلیایی از رسوبات جدا نشده و در دسترس زیستی قرار نمی‌گیرد. در صورتیکه جیوه موجود در فاز تبادل‌پذیر به راحتی  جذب یا واجذب می‌شود. محاسبه ضریب تحرک فلز جیوه نیز نشان داد که در ایستگاه¬های نزدیک به خروجی پساب واحد کلروآلکالی، میزان تحرک افزایش می‌یابد.

واژه‌های کلیدی: استخراج ترتیبی، تجمع جیوه، خلیج‌فارس، خور موسی

متن کامل [PDF 710 kb]   (736 دریافت)