فعالیتهای انسانی عامل اصلی آلودگی رودخانهها است که همواره کیفیت آب رودخانهها را تحت تأثیر قرار میدهند. در این مطالعه ساختار جمعیتی بزرگ بیمهرگان کفزی بهعنوان شاخص زیستی به منظور ارزیابی کیفی آب رودخانه خرمرود مورد مطالعه قرار گرفت. برای این منظور تعداد 4 ایستگاه نمونهبرداری در مسیر رودخانه انتخاب شده، پارامترهای فیزیکی و شیمیایی مورد بررسی قرار گرفته و نمونهبرداری درشتبیمهرگان کفزی بهصورت ماهانه در یک بازه زمانی یکساله (از دی ماه 1397تا آذر ماه 1398) در هر ایستگاه انجام شد. در مجموع تعداد 26 خانواده متعلق به 14 راسته از درشتبیمهرگان کفزی شناسایی شدند که خانوادههای شیرونومیده، باتیده و سایکودیده به ترتیب دارای بیشترین فراوانی بودند. نتایج فاکتورهای فیزیوشیمیایی نشان داد کمترین و بیشترین دمای آب ثبت شده به ترتیب در آذر ماه 0.57± 8.66 و در تیر ماه 0.57± 23.66 درجه سانتیگراد، بالاترین میانگین اکسیژن محلول در اسفند ماه معادل 0.28± 5.83 میلیگرم بر لیتر در ایستگاه 1 و کمترین مقدار آن 0 میلیگرم بر لیتر در در ایستگاه 4 بود. مقدار pH با حداقل 0.86± 6 در دی ماه و حداکثر 0.00 ± 8 در خرداد ماه ثبت گردید. میانگین تغییرات نیتریت در ایستگاههای مختلف، نوسان اندکی نشان داد اما در تمامی ایستگاهها بالاتر از حد مجاز بود. بیشترین مقدار نیترات در ایستگاه 3 در خردادماه معادل 5.77± 36.66 و کمترین آن در ایستگاه 1 در آذرماه معادل0.00 ± 2 میلیگرم بر لیتر ثبت شد. بررسی تغییرات فصلی تراکم موجودات شناسایی شده نیز نشاندهنده تراکم حداکثری در فصل پاییز و تراکم حداقلی در فصل زمستان بود. نتایج تغییرات شاخصهای کیفی (BMWP ،ASPT) و شاخصهای غنا و تنوع (شانون- وینر، مارگالف) بر اساس درشتبیمهرگان کفزی نشان داد آب رودخانه خرمرود در طبقه آبهای با آلودگی متوسط قرار دارد.