نشریه علمی بوم شناسی آبزیان

---

به منظور بررسی کیفیت آب تالاب چغاخور با استفاده از شاخص WQI، تعداد ۱۰ ایستگاه انتخاب و با ۳ تکرار در هر ایستگاه، از اردیبهشت تا اسفند ماه ۱۳۸۹، با تناوب ۴۵ روز یکبار اقدام به نمونه برداری از آب تالاب گردید. شاخص کیفی آب (WQI) با استفاده از ۹ پارامتر کیفی آب شامل نیترات، نیتریت، قلیائیت، سختی، کدورت، هدایت الکتریکی، اکسیژن محلول، pH  و BOD۵ محاسبه و مورد ارزیابی قرار گرفت، برای این منظور به هر یک از پارامتر¬ها بر اساس اهمیت آن‌ها در زندگی آبزیان و نقش آن¬ها در استفاده از منابع آب برای مصارف انسانی یک وزن (AW) از ۱ تا  ۴  اختصاص داده شد. آنالیز واریانس داده‌های حاصل از محاسبه WQI اختلاف معنی داری را بین زمان¬های مختلف نشان داد (۰۱/۰ > P). نتایج حاصل، کیفیت آب تالاب را در ۲ طبقه خیلی فقیر و نا مناسب قرار داد و مشخص شد که آب تالاب برای مصارف انسانی، به خصوص نوشیدن مناسب نیست. مهم‌ترین فاکتور مؤثر در ارزیابی کیفیت آب بر اساس این شاخص، BOD۵ بود

---

در این مطالعه، بررسی پالایش زیستی پساب خروجی استخرهای پرورشی میگو منطقه کوهستک به‌وسیله ماکروجلبکGracilaria corticata  و آرتمیا (Artemia franciscana) در سه تیمار (۱) جلبک گراسیلاریا (۲) جلبک گراسیلاریا و آرتمیا و (۳) آرتمیا هرکدام با سه تکرار به مدت ۷۲ ساعت انجام گردید. نتایج نشان داد از نظر عوامل فیزیکوشیمیایی اختلاف معنی‌داری بین تیمارها وجود ندارد (P>۰/۰۵). از نظر آمونیم و نیترات تیمارها اختلاف معنی‌دار داشته (P<۰/۰۵) و تیمار ۲ بهترین تیمار بوده و کارایی حذف آمونیم و نیترات در پایان آزمایش  جهت تیمار مذکور به ترتیب ۳۰ و ۱۹/۷۲ درصد اندازه‌گیری گردید. از نظر نیتریت نیز بین تیمار ۳ با تیمار ۱ و ۲ اختلاف معنی‌دار مشاهده شد (P<۰/۰۵)؛ هر سه تیمار در پایان آزمایش تقریباً موفق به حذف نیتریت از محیط شدند، هر چند کارایی تیمار ۱ و ۲ (۷/۹۶ درصد) در مقایسه با تیمار ۳ (۳/۹۶ درصد) به مراتب بالاتر بود. از نظر فسفات در تیمارهای ۲ و ۳ افزایش قابل‌توجهی مشاهده گردید (P<۰/۰۵). در مجموع استفاده از این ارگانیسم‌ها به عنوان فیلترهای زیستی دارای توان بالقوه‌ای برای انجام یک عمل صحیح زیست‌محیطی بوده و می‌توانند به بهبود کیفیت آب مناطق ساحلی کمک نمایند.