عرفان اکبری نرگسی، بهرام فلاحتکار، حامد عبداله پور،
دوره ۶، شماره ۴ - ( ۳-۱۳۹۶ )
چکیده
با توجه به اهمیت آرتمیا به عنوان مهمترین غذای زنده مورد استفاده در صنعت آبزی پروری، اثر متقابل بین شدت نور و pH بر روی درصد تخم گشایی، درصد مرحله چتری و درصد سیست تخم گشایی نشده آرتمیا فرانسیسکانا در ۲ سطح نور ۱۰۰۰ و ۲۰۰۰ لوکس و ۳ سطح pH ۸، ۹ و ۱۰ مورد بررسی قرار گرفت. طبق نتایج، بین دو عامل شدت نور و pH اثر متقابلی مشاهده نشد (p=۰,۳۸۳). بین دو تیمار شدت نور نیز اختلاف معنی داری مشاهده نشد (p=۰.۳۰۵). با این حال بالاترین میزان تخم گشایی در شدت نور ۲۰۰۰ لوکس ثبت شد. بین ۳ تیمار pH در درصد تخم گشایی و سیست تخم گشایی نشده اختلاف معنی داری وجود داشت (p<۰.۰۰۱)، به طوریکه بالاترین میزان تخم گشایی در pH ۹ (۹۸/۶ ± ۰۳/۷۳ درصد) و پایین‌ترین میزان آن در pH ۱۰ (۵۸/۲ ± ۶۷/۴۷ درصد) بود. بیشترین میزان مرحله چتری نیز در pH ۸ (۸۷/۰ ± ۹۶/۵ درصد) و کمترین آن در pH ۹ (۵۸/۰ ± ۳۱/۲ درصد) مشاهده شد. همچنین بیشترین میزان سیست تخم گشایی نشده در pH ۸ (۶۷/۳ ± ۰۵/۳۳ درصد) و کمترین آن در pH ۹ (۵۶/۳ ± ۶۵/۲۴ درصد) مشاهده گردید. بر این اساس، پیشنهاد می شود برای دستیابی به حداکثر تخم گشایی سیست آرتمیا فرانسیسکانا از آب با pH ۹ و شدت نور ۲۰۰۰ لوکس استفاده شود.
رؤیا پژمان، علیرضا سالارزاده، دل آرام نخبه زارع،
دوره ۹، شماره ۳ - ( ۱۰-۱۳۹۸ )
چکیده
در این مطالعه، بررسی پالایش زیستی پساب خروجی استخرهای پرورشی میگو منطقه کوهستک به‌وسیله ماکروجلبکGracilaria corticata و آرتمیا (Artemia franciscana) در سه تیمار (۱) جلبک گراسیلاریا (۲) جلبک گراسیلاریا و آرتمیا و (۳) آرتمیا هرکدام با سه تکرار به مدت ۷۲ ساعت انجام گردید. نتایج نشان داد از نظر عوامل فیزیکوشیمیایی اختلاف معنی‌داری بین تیمارها وجود ندارد (P>۰/۰۵). از نظر آمونیم و نیترات تیمارها اختلاف معنی‌دار داشته (P<۰/۰۵) و تیمار ۲ بهترین تیمار بوده و کارایی حذف آمونیم و نیترات در پایان آزمایش جهت تیمار مذکور به ترتیب ۳۰ و ۱۹/۷۲ درصد اندازه‌گیری گردید. از نظر نیتریت نیز بین تیمار ۳ با تیمار ۱ و ۲ اختلاف معنی‌دار مشاهده شد (P<۰/۰۵)؛ هر سه تیمار در پایان آزمایش تقریباً موفق به حذف نیتریت از محیط شدند، هر چند کارایی تیمار ۱ و ۲ (۷/۹۶ درصد) در مقایسه با تیمار ۳ (۳/۹۶ درصد) به مراتب بالاتر بود. از نظر فسفات در تیمارهای ۲ و ۳ افزایش قابل‌توجهی مشاهده گردید (P<۰/۰۵). در مجموع استفاده از این ارگانیسم‌ها به عنوان فیلترهای زیستی دارای توان بالقوه‌ای برای انجام یک عمل صحیح زیست‌محیطی بوده و می‌توانند به بهبود کیفیت آب مناطق ساحلی کمک نمایند.
