۵ نتیجه برای تراکم
مرتضی بهره مند، آسیه سلیمانی راد،
دوره ۶، شماره ۴ - ( ۳-۱۳۹۶ )
چکیده
به‌منظور تعیین تراکم ذخیره‌سازی بهینه در پرورش ماهی کوی (Cyprinus carpio var. Koi)، تعداد ۲۴۰۰ قطعه بچه‌ماهی (۱۱/۰±۲۸/۱ گرم) در پنج تیمار (۵۰، ۱۰۰، ۱۵۰، ۲۰۰ و ۳۰۰ قطعه در مترمکعب) به مدت ۱۱ هفته، پرورش داده شده، عملکرد رشد، بقاء، تغذیه و پارامترهای خونی آن‌ها ارزیابی شد. بین سه تیمار اول، از لحاظ افزایش وزن، ضریب رشد ویژه، ضریب تبدیل غذایی، تلفات و پارامترهای خونی، تفاوت معنی‌داری وجود نداشت (۰۵/۰p>). کمترین میزان وزن به دست آمده و بالاترین میزان تلفات در تیمارهای ۵ و ۴ مشاهده شد. بین تیمارها از نظر تعداد گلبول قرمز و سفید، هموگلوبین، هماتوکریت و پروتئین کل اختلاف معنی‌دار مشاهده نشد (۰۵/۰p>). بالاترین میزان ایمونوگلوبولین، هورمون کورتیزول و گلوکز، در تیمار ۵ و ۴ مشاهده شد (۰۵/۰p<). با افزایش میزان تراکم از ۵۰ به ۳۰۰ قطعه در مترمکعب، در میزان لنفوسیت، کاهش و در میزان نوتروفیل، افزایش مشاهده شد. بالاترین میزان هورمون کورتیزول (۴۷/۱±۹۷/۱۷۳ نانوگرم در میلی‌لیتر)، متعلق به تیمار ۵ بود که در روز ۷ مشاهده شد. براساس نتایج به دست آمده، افزایش تراکم به بیش از ۱۵۰ قطعه در مترمکعب، منجر به کاهش رشد و بروز شرایط استرس‌زا در ماهی کوی می‌شود. بنابراین بهترین تراکم ذخیره‌سازی در این آزمایش، ۱۵۰ قطعه ماهی در مترمکعب محاسبه شد.
جمیله پناهی میرزاحسنلو، زهره رمضان پور، جاوید ایمان پور نمین،
دوره ۹، شماره ۲ - ( ۷-۱۳۹۸ )
چکیده
توالی فصلی فیتوپلانکتون‌های دریاچه سد یامچی که در استان اردبیل و بر روی بالیخلو چای احداث شده است، از پاییز ۱۳۹۲ تا پاییز ۱۳۹۳ مورد مطالعه قرار گرفت. برای این منظور، سه ایستگاه نمونه‌برداری تعیین شد و نمونه‌ها به‌صورت ماهانه از عمق‌های ۰، ۵ و ۱۰ متر در ایستگاه اول و عمق‌های ۰ و ۵ متر در ایستگاه‌های دوم و سوم برداشت شدند. در این مطالعه ۴۱ گونه متعلق به ۳۵ جنس و ۸ رده و ۶ شاخه از جلبک‌ها بررسی شدند که بیشترین تعداد گونه‌ها متعلّق به شاخه‌های Chlorophyta و Bacillariophyta به ترتیب با ۱۴ و ۱۳ گونه بود. بیشترین تراکم فیتوپلانکتون‌ها در عمق ۱۰ متری ایستگاه اول در شهریور ماه (cell.ml -۱ ۱۰۴× ۴/۲ ) و کمترین تراکم فیتوپلانکتون‌ها در عمق ۵ متری ایستگاه اول در اردیبهشت ماه (cell.ml -۱ ۱۰۳× ۲) شمارش شد. به‌طورکلی بیشترین تراکم‌ها متعلّق به شاخه کلروفیتا بود که بیشترین تراکم را در اواخر بهار و تابستان نشان دادند (بیشترین مقدار cell.ml -۱ ۱۰۳× ۲/۱). از نظر توالی فصلی، دیاتومها در جمعیت پاییزی و اوایل بهار، جلبک‌های سبز و دینوفلاژلاها در جمعیت تابستانی و سیانوباکتری‌ها در اواخر تابستان غالب بودند. به‌طورکلی توالی فصلی مشاهده شده در دریاچه سد یامچی، مشخصۀ دریاچه‌های یوتروف قلیایی می‌باشد. نتایج آنالیز رسته‌بندی (PCA) نشان داد که پارامترهای دما، سیلیس، سولفات و BOD و COD مهم‌ترین پارامترهای تأثیر‌گذار روی پراکنش فیتوپلانکتونی در دریاچه بودند.
حسین آدینه، محمد خادمی حمیدی، عافیه ناظر،
دوره ۹، شماره ۴ - ( ۱-۱۳۹۹ )
چکیده
در این تحقیق، اثر استفاده از هرزآب شور در مقایسه با آب دریای خزر بر کیفیت آب، پارامترهای تولیدی و متابولیکی میگوی وانامی در شرایط آزمایشگاهی شد. میگوها با میانگین وزن ۰۹/۰± ۳۸/۱ گرم و طول ۳۰/۰± ۱۲/۷ سانتی¬متر در ۱۸ مخزن با حجم آبگیری ۵۰ لیتر (۶ تیمار آزمایشی و هر یک با ۳ تکرار) به مدت ۳۰ روز پرورش یافتند. تیمارهای آزمایشی میگو شامل دو محیط پرورش (هرز آب: W و دریا: S) و سه تراکم ذخیره¬سازی (L، M و H شامل ۱۵، ۳۰ و ۴۵ میگو در هر مخزن) بودند. ضریب تبدیل غذایی با افزایش تراکم به‌طور معنی¬داری افزایش یافت، اما پارامترهای رشد (وزن نهایی، افزایش وزن و نرخ رشد ویژه)، تفاوت معنی¬داری بین گروه¬های مختلف (آب و تراکم) وجود نداشت. با افزایش تراکم ذخیره¬سازی غلظت آمونیاک، نیترات و فسفات افزایش یافت. فعالیت گلوکز، پروتئین و هموسیانین در تیمارهای WH و WM در مقایسه با دیگر تیمارها به طور معنی¬داری افزایش یافت. فعالیت آسپارتات آمینوترانسفراز (AST) و آلانین آمینوترانسفراز (ALT) در تیمار SH به طور معنی¬داری بیشتر بود. به‌طورکلی، نتایج این تحقیق نشان داد که پرورش میگوی وانامی در هرزآب شور با تراکم متوسط در شرایط آزمایشگاهی امکان¬پذیر است.
اقای مهران لقمانی، خانم گیلان عطاران فریمان، اقا عبدالباسظ دبیرستان،
دوره ۱۴، شماره ۱ - ( ۱-۱۴۰۳ )
چکیده
شکم پایان یکی از گروه‌های مهم جانوری در اجتماعات بنتیک محسوب می‌شوند که نقش مهمی در چرخه انرژی اکوسیستم‌های آبی ایفا می‌کنند. این تحقیق در دو دوره زمانی زمستان (پیش از مانسون) و پاییز (پس مانسون) در سه منطقه (خور باهو، خور گواتر و خلیج گواتر) و ۹ ایستگاه از تالاب گواتر به منظور بررسی تغییرات تراکم شکم پایان تحت تاثیر فصل و پارامترهای محیطی(دما،شوری، اسیدیته، مواد آلی کل( TOM) و دانه بندی) انجام گردید. نمونه‌برداری از بخش زیرجزرمدی سه منطقه (خور باهو، خور گواتر و خلیج گواتر) و نه ایستگاه تالاب گواتر انجام شد. براساس نتایج، در فصل زمستان در مجموع ایستگاه‌های منطقه خور باهو، خانواده Pyramidae با ۱۵/۲۹±۹۴۵فرد، در خور¬گواتر Marginelidae با ۱۵/۳۶±۷۴۵ فرد، در خلیج گواتر خانواده Naticidae با ۱۴/۲۸±۲۴۸ فرد بر متر مربع بالاترین تراکم را داشت. در فصل پاییز بالاترین میزان تراکم ثبت شده در خور باهو، مربوط به خانواده‌های Nacellidae با ۴۵/۳۸±۷۷۵ فرد، در خور گواتر Restusidae و در خلیج گواتر Eulimidae با ۱۲/۲۶±۲۳۵ فرد بر مترمربع ثبت گردید. از نظر میزان تراکم بین ایستگاه‌ها اختلاف معنی‌داری بوده(p<۰,۰۵) ) وجود داشت، ولی بین فصول اختلافی مشاهده نگردید (p>۰,۰۵). در بررسی همبستگی میان فاکتورهای محیطی و تراکم شکم‌پایان فقط همبستگی معنی‌داری میان تراکم و دانه بندی(۰,۶۴=R) بدست آمد. در فصل پاییز میزان فراوانی شکم پایان افزایش محسوسی داشته که نشان دهنده تاثیر بادهای مونسونی تابستانه جنوب غربی هند می باشد.
آقای سیامک باقری، آقای علیرضا میرزاجانی، خانم سپیده خطیب حقیق، خانم فریبا مددی،
دوره ۱۵، شماره ۱ - ( ۲-۱۴۰۴ )
چکیده
تنوع و فراوانی تولید کنندگان اولیه پلانکتونی اهمیت ویژه ای در اکوسیستم‌های آبی داشته و نمایه ای از حیات و سلامت این محیط‌ها به شمار می‌روند. تالاب انزلی در جنوب غربی دریای کاسپین در مسیر تغییرات شدید اکوسیستمی قرار گرفته که در جوامع زیستی آن تاثیر گذاشته است. در این بررسی ساختار فیتوپلانکتون تالاب انزلی از اسفند ۱۴۰۱ تا دی ۱۴۰۲ در چهار بخش اصلی (غرب، مرکزی، سیاه کیشم، شرق و خروجی) و ۱۴ ایستگاه مورد مطالعه قرار گرفته و با مطالعات پیشین مقایسه گردید. تعداد جنس‌های شناسایی شده در این بررسی ۶۸ عدد بوده که نسبت به ۱۱۷ جنس سال ۱۳۷۳ با کاهش شدیدی همراه بوده است. کاهش تعداد جنس‌ها در سه گروه اصلی باسیلاریوفیسه، کلروفیتا و سیانوباکتریا تقریبا مشابه بوده و به ترتیب کاهشی در حد ۵۹، ۶۳ و ۵۳ درصد داشته‌اند. کاهش تعداد جنس‌ها در شاخه میزوزوآ به میزان ۸۰ درصد بود. جنس‌های Cyclotella، Nitzschia، Synedra و Navicula از باسیلاریوفیسه‌ها Ankistrodesmus و Scenedesmus از کلروفیتا، Oscillatoria و Merismopedia از سیانوباکتریا و Euglena از اگلنوزوآ از نظر درصد حضور و درصد فراوانی غالب بودند. در این بررسی میانگین فراوانی سالانه فیتوپلانکتون‌ها ۷/۸ میلیون سلول در لیتر بوده که در مقایسه با ۲۰ سال گذشته ۹ برابر کمتر شده است. بیشترین فراوانی را رده باسیلاریوفیسه‌آ (۵/۱ میلیون سلول در لیتر) و سیانوباکتریا (۱/۳ میلیون سلول در لیتر) داشتند. فراوانی شاخه اوگلنوزوآ ۵۸۷ هزار سلول در لیتر بوده که در مقایسه با سالهای دهه ۷۰ افزایش محسوس داشته است. تغییرات پلانکتونی یاد شده طی ۳۰ سال گذشته ناشی از فعالیت تخریبی انسان و تغییرات شدید محیطی بویژه کاهش تراز آب دریای خزر بوده که سیمای عمومی تالاب انزلی را تغییر داده و بیشتر پهنه‌های آبی آن از بین رفته است. در چنین شرایطی اجرای طرح‌های احیای تالاب انزلی ضروری می‌باشد. احیای حوضچه‌ها و پیکره‌های آبی آن، کنترل آلودگی‌ها و رسوبات وارده و کنترل گیاه سنبل آبی از راهکارهای بهبود وضعیت پلانکتونی تالاب انزلی محسوب می‌شوند.
