در محیط‌های پرورش آبزیان، فرایند غنی‌سازی آلی تأثیرات قابل توجهی بر ترکیب شیمیایی کف استخرها به همراه دارد. این فرایند با افزایش مقادیر مواد آلی، گوگرد و آهن و همچنین کاهشpH، تغییرات معناداری در رسوبات بستر ایجاد می‌کند. یکی از روش‌های مؤثر برای بهبود چرخه مواد مغذی و اصلاح وضعیت رسوبات آلوده، استفاده از زیست‌پالایی با بهره‌گیری از پرتاران است. انتخاب گونه‌های بومی برای این منظور از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است، زیرا این رویکرد به کاهش خطرات ناشی از معرفی گونه‌های غیربومی و مهاجم که ممکن است به عنوان ناقلان بیماری عمل کنند و با جمعیت‌های بومی رقابت نمایند، کمک می‌کند. این مطالعه در سال‌های ۱۳۹۷ تا ۱۳۹۹ با هدف شناسایی و معرفی گونه‌های پرتاران خلیج فارس با پتانسیل زیست‌پالایی انجام شد. در این راستا، ۴۱ ایستگاه در آب‌های ایرانی خلیج فارس، شامل سه استان هرمزگان، بوشهر و خوزستان، برای نمونه‌برداری انتخاب گردید. نمونه‌های رسوب با استفاده از نمونه‌بردار ون وین گرب جمع‌آوری و پس از شستشو با آب دریا، برای شناسایی پرتاران مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج این تحقیق نشان داد که ۲۳ گونه از پرتاران متعلق به ۵ خانواده شامل Eunicidae (۲ گونه)، Capitellidae (۳ گونه)، Spionidae (گونه ۵)، Sabellidae (۷ گونه) و Nereididae (۶ گونه) از رسوبات خلیج فارس شناسایی شدند. نتایج این تحقیق به وضوح نشان داد که به کارگیری گونه‌های بومی پرتاران در فرآیند زیست‌پالایی، علاوه بر بهبود کیفیت بسترهای آبی، به حفظ اکوسیستم‌های محلی نیز کمک می‌کند. این گونه‌ها با توانایی‌های خاص خود در تجزیه آلودگی‌ها و بهینه‌سازی شرایط زیست‌محیطی، نقش مهمی در سلامت و پایداری این اکوسیستم‌ها ایفا می‌کنند. بنابراین، استفاده از پرتاران بومی به عنوان یک راهکار مؤثر در مدیریت و حفاظت از محیط‌های آبی، می‌تواند به تقویت تنوع زیستی و کاهش خطرات ناشی از گونه‌های غیربومی منجر شود
