۵ نتیجه برای بهره مند
آسیه سلیمانی راد، موسی کشاورز، مرتضی بهره مند، احسان کامرانی، امیر وزیری زاده،
دوره ۳، شماره ۱ - ( تابستان ۱۳۹۲ )
چکیده
در این مطالعه، نمونه برداری از رسوبات خور مرکزی (واقع در شهر جاسک) در سه ناحیه دهانه، میانه و انتهای خور، طی سال های ۱۳۸۸ تا ۱۳۸۹، توسط گرب Van Veen با سطح مقطع ۰۴/۰ مترمربع انجام گردید. فاکتورهای فیزیکوشیمیایی آب (اکسیژن محلول، شوری، دما و pH)، دانه بندی رسوبات و مواد آلی کل در هر ایستگاه اندازه گیری شد. تنوع و تراکم ماکروبنتوزها و رابطه آنها با فاکتورهای زیستی و غیرزیستی در فصول مورد مطالعه (پیش مانسون، مانسون و پس مانسون) مورد بررسی قرار گرفت. از مجموع ۱۴۴۲۵ عدد در مترمربع متعلق به ۶۴ گونه ماکروبنتوز شناسایی شده، شکم پایان با ۲۲ گونه و دوکفه‌ای ها با فراوانی ۹۱۲۵ عدد در مترمربع، به ترتیب بیشترین تنوع و تراکم را به خود اختصاص دادند. براساس نتایج، تغییرات زمانی و مکانی ماکروبنتوزها در این منطقه، تحت تاثیر نوسانات آب و هوایی ناشی از مانسون تابستانه اقیانوس هند قرار دارد. بالاترین تراکم ماکروبنتوزها، در فصل پس مانسون (۸۰۷۵ عدد در مترمربع)، معادل ۲۴/۵۸% از کل گونه ها و کمترین تراکم در فصل مانسون (۲۷۶۶ عدد در مترمربع)، شامل ۲۱/۱۷% از کل گونه ها بود. بالاترین میزان شاخص تنوع شانون-وینر در فصل پیش مانسون، در انتهای خور (۰۳/۱) و کمترین میزان آن در فصل پس مانسون، در میانه خور (۴۱/۰) به دست آمد.
مرتضی بهره مند، احسان کامرانی، قاسم رشیدیان، آسیه سلیمانی راد،
دوره ۶، شماره ۲ - ( پاییز ۱۳۹۵ )
چکیده
این تحقیق به منظور بررسی اثرات پریبیوتیک ایمونوژن بر رشد جبرانی بچه‌ماهیان کوی (Cyprinus carpio var. Koi) بعد از یک هفته گرسنگی انجام شد. به این منظور از ۳۰۰ عدد بچه ماهی با میانگین وزن ۱۲/۰±۶۰/۳ گرم استفاده شد. آزمایش شامل ۳ تیمار بود، گروه شاهد هیچ دوره گرسنگی را تجربه نکرد و در تمام طول تحقیق (۶۰ روز) با غذای فاقد پریبیوتیک تغذیه شد (تیمار C) و تیمار دوم (G۱) و سوم (G۲) که هر دو مدت یک هفته گرسنگی را تجربه کردند. اما تیمار دوم بعد از گرسنگی با غذای حاوی ۲ گرم پریبیوتیک ایمونوژن در هر کیلوگرم جیره تغذیه شد. نتایج حاصل نشان داد که بیشترین افزایش وزن و نرخ رشد ویژه، پس از گروه شاهد به G۱ تعلق داشت. کمترین ضریب تبدیل غذایی نیز به تیمار شاهد تعلق داشت. در تعداد گلبول‌های قرمز بین سه تیمار اختلاف معنی‌داری مشاهده نشد (۰۵/۰P>). بیشترین میزان هموگلوبین و هماتوکریت در گروه شاهد و بیشترین تعداد گلبول سفید در G۱ مشاهده شد. کمترین میزان نوتروفیل و بیشترین میزان لنفوسیت در G۱ مشاهده شد. بر اساس نتایج حاصل اگرچه افزودن ۲ گرم پریبیوتیک ایمونوژن در هر کیلوگرم جیره نتوانست میزان رشد در بچه‌ماهیان را به اندازه گروه شاهد افزایش دهد، اما در مقایسه با گروه سوم که غذای فاقد پریبیوتیک را بعد از دوره گرسنگی دریافت کرده بود، توانست نتایج مطلوب‌تری را در زمینه رشد حاصل کند، به ویژه اینکه از نظر افزایش میزان ایمنی بدن، بهترین نتیجه در تیمار دوم مشاهده شد.
مرتضی بهره مند، آسیه سلیمانی راد،
دوره ۶، شماره ۴ - ( بهار ۱۳۹۶ )
چکیده
به‌منظور تعیین تراکم ذخیره‌سازی بهینه در پرورش ماهی کوی (Cyprinus carpio var. Koi)، تعداد ۲۴۰۰ قطعه بچه‌ماهی (۱۱/۰±۲۸/۱ گرم) در پنج تیمار (۵۰، ۱۰۰، ۱۵۰، ۲۰۰ و ۳۰۰ قطعه در مترمکعب) به مدت ۱۱ هفته، پرورش داده شده، عملکرد رشد، بقاء، تغذیه و پارامترهای خونی آنها ارزیابی شد. بین سه تیمار اول، از لحاظ افزایش وزن، ضریب رشد ویژه، ضریب تبدیل غذایی، تلفات و پارامترهای خونی، تفاوت معنی‌داری وجود نداشت (۰۵/۰p>). کمترین میزان وزن به دست آمده و بالاترین میزان تلفات در تیمارهای ۵ و ۴ مشاهده شد. بین تیمارها از نظر تعداد گلبول قرمز و سفید، هموگلوبین، هماتوکریت و پروتئین کل اختلاف معنی‌دار مشاهده نشد (۰۵/۰p>). بالاترین میزان ایمونوگلوبولین، هورمون کورتیزول و گلوکز، در تیمار ۵ و ۴ مشاهده شد (۰۵/۰p<). با افزایش میزان تراکم از ۵۰ به ۳۰۰ قطعه در مترمکعب، در میزان لنفوسیت، کاهش و در میزان نوتروفیل، افزایش مشاهده شد. بالاترین میزان هورمون کورتیزول (۴۷/۱±۹۷/۱۷۳ نانوگرم در میلی‌لیتر)، متعلق به تیمار ۵ بود که در روز ۷ مشاهده شد. براساس نتایج به دست آمده، افزایش تراکم به بیش از ۱۵۰ قطعه در مترمکعب، منجر به کاهش رشد و بروز شرایط استرس‌زا در ماهی کوی می‌شود. بنابراین بهترین تراکم ذخیره‌سازی در این آزمایش، ۱۵۰ قطعه ماهی در مترمکعب محاسبه شد.
مریم بهره مند، محسن صفائی، محمد مومنی،
دوره ۷، شماره ۴ - ( بهار ۱۳۹۷ )
چکیده
برخی جنبه های تولیدمثلی خرچنگ Charybdis hellerii (A. Milne-Edwards, ۱۸۶۷) در آبهای ساحلی خلیج‌فارس (استان هرمزگان) در طول یک سال از خرداد ماه ۱۳۹۴ تا اردیبهشت ۱۳۹۵ مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج نشان داد که نسبت جنسی نر: ماده سالانه این گونه خرچنگ به‌صورت ۳/۱:۱ بوده و نرها با ۴/۵۷ درصد غالب‌تر بودند. بر اساس یافته‌های این تحقیق کلیه مراحل ۵ گانه رسیدگی تخمدان خرچنگ‌ها در تمامی طول سال مشاهده شد. همچنین میزان شاخص گنادی (GSI) نشان داد که این شاخص در ماه‌های شهریور و آذر کمترین مقدار و در ماه بهمن بیشترین میزان بود. اگرچه فراوانی نسبتاً قابل‌توجه ماده‌های حامل تخم (مرحله ۵ رسیدگی تخمدان) در تمام ماه‌های سال بیان‌گر تخم‌ریزی مستمر در تمام ماه‌های سال برای این گونه می‌باشد؛ اما بررسی شاخص گنادوسوماتیک و فراوانی خرچنگ‌های مرحله ۴ نشان می¬دهد که اوج تخم‌ریزی در این گونه از بهمن ماه تا تیرماه می‌باشد. میزان هم آوری جنس ماده خرچنگ C. hellerii با عرض کاراپاس بین ۶۵-۴۱ میلی‌متر در حدود ۲۵۶۰۰۶۵-۱۰۷۰۴۰ تخم و با میانگین ۷۷۹۳۲۵ تخم برآورد شد. همچنین نتایج این تحقیق نشان داد که حداقل عرض کاراپاس (CW) خرچنگ‌های ماده برای رسیدن به بلوغ جنسی ۳۸ میلی‌متر و طولی که در آن ۵۰% ماده‌ها (LM۵۰) به بلوغ جنسی می‌رسند در عرض کاراپاس ۵۵/۵۴ میلی‌متر بود.
مرتضی بهره مند، فاطمه مقدس، صدرا محمودی، علیرضا رادخواه، آسیه سلیمانی راد،
دوره ۹، شماره ۲ - ( پاییز ۱۳۹۸ )
چکیده
به منظور تعیین بهترین تعداد دفعات غذادهی روزانه در پرورش ماهی کوی (Cyprinus carpio var. Koi)، تعداد ۵۴۰ قطعه بچه‌ماهی در شش تیمار (۱، ۲، ۳، ۴، ۵ و ۶ بار غذادهی در روز) به مدت ۷۵ روز، پرورش داده شد تا عملکرد رشد، تغذیه، بقا و ترکیبات لاشه آنها ارزیابی گردد. بر اساس نتایج حاصل، تمامی پارامترهای مختلف مربوط به عملکرد رشد، تغذیه و بقا تحت تأثیر تعداد دفعات غذادهی قرار دارند. بالاترین و پایین‌تربن میزان وزن، طول، درصد افزایش وزن بدن و نرخ رشد ویژه به‌دست آمده به ترتیب به تیمارهای ۵ و ۱ تعلق داشت (۰۵/۰p<). پایین‌ترین و بالاترین میزان ضریب تبدیل غذایی، به ترتیب در تیمارهای ۵ و ۱ ثبت شد (۰۵/۰p<). تنها در تیمارهای ۱ و ۲ تلفات مشاهده شد. بالاترین و پایین‌ترین میزان پروتئین خام لاشه، به ترتیب به تیمارهای ۵ و ۱ تعلق داشت (۰۵/۰p<). اندازه‌گیری شاخص طول نسبی روده در تیمارهای مختلف نشان داد که با افزایش تعداد دفعات غذادهی روزانه، طول نسبی روده کاهش می‌یابد، هرچند این کاهش معنی‌دار نبود. نتایج حاصل از پژوهش حاضر نشان داد که با افزایش غذادهی تا ۵ بار در روز، تمامی پارامترهای مربوط به عملکرد رشد، تغذیه، بقا و ترکیب لاشه در این ماهی، بهبود می‌یابند. بنابراین، پیشنهاد می‌شود حداقل تعداد دفعات غذادهی در بچه ماهیان کوی، در این دامنه وزنی، ۵ بار در روز باشد.
