جستجو در مقالات منتشر شده


۴ نتیجه برای رامشی

محمد موحدی نیا، احسان کامرانی، ایمان سوری نژاد، حسین رامشی، شهرام صیدمرادی، حسن ساربان،
دوره ۲، شماره ۴ - ( بهار ۱۳۹۲ )
چکیده

با توجه به ممنوعیت صید صدف مرواریدساز از سال ۸۵، وضعیت رشد و مرگ و میر صدف مرواریدساز محار Pinctada radiata در صیدگاه‌های سابق این گونه بررسی شد. دو زیستگاه در آب‌های اطراف جزیره لاوان انتخاب گردید و به صورت فصلی از پاییز ۹۰ لغایت تابستان ۹۱ مورد نمونه برداری قرار گرفت. میزان طول مجانب L∞ در زیستگاه لاوان ۱ (دردور) و لاوان ۲ (هدآباد) به ترتیب برابر با ۱۶/۸۹ و ۶۸/۸۷ میلیمتر محاسبه گردید. میزان ضریب رشد K نیز در زیستگاه‌های مذکور به ترتیب برابر با ۳۴/۰ و ۴۴/۰ بر سال برآورد شد. میزان سن صدف در طول صفر t۰ برای زیستگاه‌های فوق به ترتیب برابر با ۳۶/۰- و ۲۸/۰- سال و میزان طول عمر tmax صدف به ترتیب برابر با ۴۶/۸ و ۵۴/۶ سال محاسبه شد. ضریب مرگ و میر طبیعی M نیز در زیستگاه‌های مذکور به ترتیب برابر با ۶۳/۰ و ۷۵/۰ بر سال محاسبه شد. بررسی ضرایب رشد K محاسبه شده نشان داد که میزان این ضرایب نسبت به سال‌های اخیر در منطقه کاهش یافته است. بررسی نمودارهای الگوی ریکروتمنت نشان داد که صدف‌های مرواریدساز محار دارای الگوی نیمه پیوسته ریکروتمنت بوده و تقریباً در تمام طول سال تخمریزی می نمایند، هر چند این نمودار دارای دو اوج تابستانه و زمستانه می باشد.
محمد موحدی نیا، حسین رامشی ، احسان کامرانی، ایمان سوری نژاد، شهرام صیدمرادی، عبدالله اسماعیل زاده،
دوره ۳، شماره ۴ - ( بهار ۱۳۹۳ )
چکیده

صدف مرواریدساز مُحار Pinctada radiate گونه غالب صدف مرواریدساز اقتصادی در خلیج فارس به خصوص سواحل ایرانی به شمار می رود. در این مطالعه، وضعیت زیستگاه‌های طبیعی این صدف و ذخایر آن در صیدگاه‌های سابق بررسی شد. آب‌های کم عمق اطراف جزیره لاوان به وسیله عملیات غواصی جستجو گردید و در نهایت دو زیستگاه لاوان ۱ (دردور) و لاوان ۲ (هدآباد) در آب‌های اطراف این جزیره یافت شد. زیستگاه‌های مذکور به ترتیب ۶۰ و ۱۵ هکتار مساحت داشتند و صدف های مرواریدساز محار به ترتیب در دامنه عمقی ۷ تا ۱۲ و ۵ تا ۱۱ متر دارای بیشترین پراکنش بودند. کل ذخایر موجود در زیستگاه دردور و هدآباد حدود ۳۵۷۰۰۰ و ۶۱۵۰۰ قطعه صدف برآورد گردید که به ترتیب ۱۱% و ۱۷% صدف ها قابلیت صید داشتند. میزان شاخص صید بر واحد سطح در زیستگاه‌های دردور و هدآباد به ترتیب N/m۲ ۶/۰ و N/m۲ ۴/۰ محاسبه گردید. میزان شاخص صید بر واحد تلاش نیز برای زیستگاه‌های مذکور به ترتیب N/hr ۱۱۹ و N/hr ۸۲ محاسبه شد. میزان زی‌توده در این زیستگاه‌ها به ترتیب ۴۶۲۰ و ۱۱۶۳ کیلوگرم به دست آمد. نتایج تحقیق نشان داد که مساحت زیستگاه‌های بررسی شده، ذخایر صدف‌های موجود در آنها و میزان شاخص صید بر واحد سطح، نسبت به سالیان اخیر کاهش یافته و به رغم ممنوعیت فعالیت های صیادی در منطقه طی ۷ سال اخیر، بازسازی ذخایر به کندی صورت گرفته است.
آسیه محمدیان، احسان کامرانی، عبدالرضا دباغ، حسین رامشی،
دوره ۴، شماره ۲ - ( پاییز ۱۳۹۳ )
چکیده

تغییر درجه حرارت آب دریا می تواند پارامتر‌های حیاتی برای پرورش خیار دریایی را تحت تأثیر قرار دهد. در این تحقیق تأثیر تغییرات دما بر روی فعالیت‌های تغذیه‌ای و سیکل نقب‌زدن روزانه خیار دریایی Holothuria parva مورد ارزیابی قرار گرفت و پارامترهای تغذیه‌ای (شاخص روده‌ای، مواد آلی، بازده جذب) در دو تیمار دمایی (۳۰ درجه سانتیگراد و کمتر از ۳۰ درجه سانتیگراد) محاسبه گردید، تا بتوان شرایط مناسب از نظر دمایی را برای پرورش خیار دریایی H. parva تعیین نمود. نتایج نشان داد، میزان نقب زدن خیار دریایی با کاهش درجه حرارت از ۳۰ درجه سانتیگراد افزایش یافت. همچنین بیشترین میزان شاخص روده‌ای در بخش های ابتدایی (۰۰۹/۰±۰۹۲/۰)، میانی (۰۰۶/۰±۰۸۵/۰) و انتهایی (۰۱۱/۰±۰۵۹/۰)، بیشترین میزان مواد آلی در بخش های ابتدایی (۶۸/۰±۰۳/۷)، میانی (۰۲/۱±۲۵/۵) و انتهایی (۳۹/۰±۵۷/۸) روده خیار دریایی و همچنین بیشترین بازده جذب (۰۲/۱۳±۹۱/۴۰) در دمای ۳۰ درجه سانتیگراد مشاهده گردید. برآیند کلی نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که تغییرات دما بر روی تغذیه H. parva تأثیر گذار است، به طوریکه با کاهش درجه حرارت از ۳۰ درجه سانتیگراد میزان فعالیت‌های تغذیه‌ای و پارامتر‌های تغذیه‌ای کاهش یافت. بنابراین می‌توان نتیجه گرفت H. parva در شرایط دمایی ۳۰ درجه سانتیگراد دارای تغذیه بهتری می باشد.
سید امین عمرانی، احمد نوری، حسین رامشی،
دوره ۶، شماره ۲ - ( پاییز ۱۳۹۵ )
چکیده

عملکرد رشد و بازماندگی صدفچه صدف مروارید‌ساز زنی تغذیه شده با دو ریزجلبک Isochrysis aff. galbana وChaetoceros calcitrans  و نیز ترکیب هر دو گونه در یک دوره ۶۰ روزه بررسی شد. در تمام تیمارها ۵۰۰۰۰ سلول ریزجلبک در میلی‌لیتر اضافه شد. در این آزمایش ۵ تیمار تغذیه‌ای شامل تغذیه تک گونه‌ای با I. aff. galbana (تیمار ۱)، تغذیه ترکیبی با نسبت ۳۰:۷۰ از I. aff. galbana و
 C. calcitrans (تیمار ۲)، نسبت ۵۰:۵۰ از I. aff. galbana و C. calcitrans (تیمار ۳)، نسبت ۷۰:۳۰ از I. aff. galbana و C. calcitrans (تیمار ۴)، و تغذیه تک گونه‌ای با C. calcitrans (تیمار ۵) در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد که تیمارهای ۲، ۳ و ۴ به طور معنی‌دار طول کل بیشتری از دو تیمار ۱ و ۵ داشتند. از نظر طول پاشنه در پایان آزمایش تفاوت معنی‌داری بین تیمارها مشاهده نشد. تیمار ۲ به طور معنی‌دار ضخامت بیشتری را از دو تیمار ۱ و ۵ نشان داد. دو تیمار ۳ و ۴ تفاوتی را با تیمار ۱ نشان ندادند ولی از تیمار ۵ میانگین بیشتری داشتند. از نظر بازماندگی تفاوتی بین تیمارها مشاهده نشد. جهت پرورش صدفچه صدف مروارید ساز زنی ترکیب دو ریزجلبک I. aff. galbana و C. calcitrans پیشنهاد می‌گردد.



صفحه ۱ از ۱     

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به بوم‌شناسی آبزیان می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2025 All Rights Reserved | Journal of Aquatic Ecology

Designed & Developed by : Yektaweb

Creative Commons License
This work is licensed under a Creative Commons — Attribution-NonCommercial 4.0 International (CC BY-NC 4.0)