نشریه علمی بوم شناسی آبزیان

مهمترین جوامع ماکروبنتوزی سواحل صخره ای کشتی چسب ها هستند که در حوضه جنوبی دریای خزر Amphibalanus improvisus یک گونه مهاجم غالب این گروه می باشد. هدف این تحقیق تعیین تعداد، زی توده، درصد پوشش و بررسی عوامل موثر برتوزیع و پراکنش این گونه در مناطق مختلف سواحل سنگی حوضه جنوبی دریای خزر بوده است. ۱۰ایستگاه نمونه برداری در سواحل سنگی طبیعی و مصنوعی ازآستارا تا بابلسر انتخاب و در طول یک سال و هر ۲ ماه یکبار از شهریور ۹۲ تاتیر ۹۳ توسط کوادرات ۱۵×۱۵ به صورت تصادفی مورد نمونه برداری قرار گرفتند. میانگین تعداد افراد این گونه در سواحل ۱۶۵/۲۷۱ ± ۷۵/۴۰۴، درصد پوشش۶۵۷/۱۹±۸۳/۳۶، وزن ۸۲۵/۱۱± ۸۱/۱۷(gr) در واحد سطح تعیین شده است . اگرچه نتایج پراکنش نسبتاً یکنواختی را در ایستگاه های ده گانه نشان می دهند، اما در گروه بندی آزمون One-way ANOSIM مشخص شد که بیشترین تشابه زیستگاهی مربوط به ایستگاه های ۳، ۴، ۵، ۶، ۹ بوده و نتایج آزمون One-way ANOVA در ماه های مختلف نشان داد که تغییرات زمانی در فراوانی A.improvisus تاثیر گذار نیست. همچنین مشخص شد شوری سواحل حوضه جنوبی در رشد کشتی چسب بی تاثیر و فاکتور دما عاملی مهم و مثبت در فراوانی آن بوده است.

در پاییز سال ۱۳۹۲ مطالعه‌ای با هدف بازنگری آرایه شناسی توصیف چهار گونه از جنس آلبرنویید با استفاده از صفات ریختی انجام شد. به این منظور نمونه های Alburnoides eichwaldii از رودخانه سیاه‌رود، نمونه های Alburnoides idignensis و Alburnoides nicolausi از محل تیپ ارائه شده توسط Bogutskaya و Coad (۲۰۰۹) و نمونه Alburnoides namaki از رودخانه قره چای (حوزه آبریز نمک) به وسیله الکتروشوکر صید شد. ۳۳ صفت ریخت‌سنجی مطلق به وسیله کولیس دیجیتال اندازه‌گیری و پنج صفت شمارشی به وسیله لوپ چشمی شمرده و ۲۴ صفت ریخت سنجی نسبی با تقسیم صفات ریخت سنجی مطلق بر طول استاندارد و طول سر محاسبه شد. صفات ریخت‌سنجی مطلق قبل از تجزیه‌ و تحلیل به جهت کاهش خطای حاصل از اندازه ناهمسان نمونه ها به وسیله فرمول Beacham (۱۹۸۵) استاندارد شدند. جهت اعتبارسنجی ریختی بین چهار گونه ذکر شده، صفات ریخت سنجی‌ مطلق استاندارد شده، ریخت‌سنجی ‌نسبی و شمارشی به دست آمده، تحت تحلیل مؤلفه‌های اصلی (PCA)، متغیرهای کانونی (MANOVA/CVA) و تجزیه خوشه ای (Cluster) قرار گرفتند. با توجه به نتایج به دست آمده هم‌پوشانی بسیار بالایی در صفات ریخت شناختی گونه های مورد مطالعه دیده شد و تقریباً تفکیک سه گونه A. namaki، A. idignensis و A. nicolausi به وسیله کلید شناسایی ارائه شده توسط Bogutskaya و Coad (۲۰۰۹) به دلیل هم‌پوشانی بسیار بالا در اغلب صفات مورد مطالعه غیرممکن بود.

باکتری‌های ویبریو به عنوان یکی از عوامل بیماریزای خطرناک در پرورش میگو می باشند. در این تحقیق بررسی تنوع و فراوانی ویبریوهای بیماری زا از رسوب و آب، کانال آبرسان و دو استخر پرورشی در مجتمع پرورشی شهید صنعتی گواتر- چابهار، به صورت ۵ ﺑﺎر ﻧﻤﻮﻧﻪﮔﯿﺮی به فاصله زمانی هر۲۰ روز انجام شد. نمونه برداری رسوب در نزدیکی خروجی حاوی لجن انجام و نمونه¬های آب در بطری‌های استریل از عمق استخر برداشته شد. جهت شمارش و شناسایی باکتریها از ﻣﺤﻴﻂﻛﺸـﺖ TCBS و کشت-های تفریقی باکتری شناسی شامل: واکنش اکسیداز، تخمیر قندها، تست احیاء نیترات، اسیدهای آمینه، رنگ¬آمیزی و... استفاده شد. نتایج به دست آمده به کمک نرم افزار SPSS و از طریق آزمون آماری ANOVA مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج نشان دادند که آب ورودی کانال از نظر انواع ویبریو¬ها در طول دوره مشابه بودند. اما در دو استخر پرورش میگو در مقایسه با آب کانال و با هم از نظر تعداد کل ویبریوها و نیز انواع ویبریوها با یکدیگر اختلاف معنی داری داشتند. بیشترین گونه¬های شناخته شده به ترتیب فراوانی عبارتنداز: Vibrio natriegens, Vibrio alginolyticus Vibrio gazogenes,Vibrio nereis,. داده¬ها نشان داد باکتری V. alginolyticus که برای لارو میگو بیماریزاست، گونه غالب بوده و بیشترین فراوانی را دارد.