علی رضا راستگو، تورج ولی نسب،
دوره ۷، شماره ۲ - ( ۷-۱۳۹۶ )
چکیده
در مطالعه حاضر روابط غذایی بین سه گونه از ماهیان غضروفی همزیست شامل Iago omanensis، Rhinobatos punctifer و Torpedo sinuspersici در اعماق بین ۵۰ تا ۱۰۰ متری در دریای عمان (محدوده آب‌های سیستان و بلوچستان) بررسی شد. در مجموع، ۲۳۸ نمونه با استفاده از ترالرهای بسترروب کلاس فردوس در فصل بهار و تابستان ۱۳۹۳ صید شدند و محتویات معده آن‌ها با شاخص‌های VI، FO و %IRI و آزمون آنالیز nMDS بررسی شدند. نتایج نشان داد گونه I. omanensis بیشتر از ماهیان استخوانی تغذیه می کند و در چندین معده سخت پوستان و سرپایان نیز یافت شدند. همچنین گونه T. sinuspersici نیز به صورت انتخابی تنها از ماهیان استخوانی تغذیه می کند. در طرف دیگر گونه R. punctifer از شکارچیان انتخابی بوده که بیشتر از سخت پوستان تغذیه می کند. آزمون آنالیز شباهت اختلاف معنی داری را بین رژیم غذایی سه گونه مورد مطالعه نشان داد (R=۰,۵۷۴; P=۰.۰۰۱). همچنین آنالیز شباهت تغذیه ای به صورت دو تایی بیشترین اختلاف را بین گونه‌های R. punctifer و
T. sinuspersici و کمترین اختلاف را بین گونه های I. omanensis و T. sinuspersici آشکار کرد. نتایج به دست آمده نشان دهنده مجزا بودن منابع غذایی برای هر گونه می باشد که می تواند با ریخت شناسی و عادات رفتاری هر گونه در ارتباط باشد.
اقا عبدالرحمن بلوچ، دکتر سراج بیتا، دکتر نازنین قربانی رنجبری،
دوره ۱۳، شماره ۲ - ( ۴-۱۴۰۲ )
چکیده
نظر به این که اطلاعات زیستی اندکی به خصوص در رابطه با تغذیه ماهی یلی چهار خط وجود داشت، برای این منظور در مجموع ۱۴۰ نمونه ماهی از محدوده آب¬های سواحل مکران شامل بازار ماهی فروشان چابهار و مراکز تخلیه صید واقع در چابهار، رمین و تیس با هدف تعیین عادات غذایی آن به صورت فصلی از اوایل تابستان ۱۳۹۹ تا اواخر بهار ۱۴۰۰ تهیه شد. طبق نتایج میانگین طول کل و وزن ماهیان به ترتیب ۴,۱۳±۱۸.۵۱ سانتی متر و ۱۶,۷۱±۸۲.۱۳ گرم بود. میانگین شاخص طول نسبی روده و تهی بودن معده به ترتیب، ۰,۵۲ و ۴۹,۲۹ درصد بدست آمد که نشان می دهد این گونه گوشت خوار و دارای تغذیه متوسط هست. شاخص معدی بدنی، شدت تغذیه و فاکتور وضعیت ماهیان در فصل پاییز به ترتیب با میانگین ۰,۲۴± ۱.۴۸، ۲۵.۱۱± ۹۵,۳۴ و ۰,۰۶۸±۰.۷۲ نسبت به سایر فصول به طور معناداری کمتر بود ( ۰,۰۵> p). با توجه به شاخص ترجیح غذایی و اهمیت نسبی، نرم تنان و سخت پوستان به عنوان غذای اصلی و پاروپایان، کرم های پرتار و ماهیان به عنوان غذای فرعی این گونه تعیین شدند که از بین نرم تنان و سخت پوستان، شکم پایان و خرچنگ منزوی با میزان اهمیت نسبی ۴۱ و ۴۲ درصد مهم ترین طعمه های ماهی یلی چهار خط بودند. در مجموع با توجه به نتایج بدست آمده از شاخص های تغذیه ای، این ماهی گوشت خوار و دارای تغذیه متوسط و شرایط زیستی مناسبی در آب های سواحل مکران است.
خانم سمانه طهماسبی، دکتر احسان کامرانی، دکتر لیلا عبدلی،
دوره ۱۳، شماره ۴ - ( ۱۰-۱۴۰۲ )
چکیده
مطالعه ترکیب غذایی و اکولوژی تغذیه ماهیانی که در منطقه جزر و مدی زندگی می¬کنند نقش اساسی و مهمی در درک ارتباط انرژی بین سیستم¬های آبی و خشکی دارد. ماهی گل خورک گونه Periophthalmus waltoni از جمله گونه¬هایی است که در منطقه جزرومدی زندگی می کند. این مطالعه بر روی این گونه ازآذرماه ماه ۱۳۹۷ تا اردیبهشت ۱۳۹۸ در دو خور در استان هرمزگان انجام شد تا تاثیر مکان و زمان بر روی تغذیه این گونه مشخص شود. در مجموع تعداد ۳۱۹ نمونه گل خورک (۱۸۴ نمونه از بندرخمیر و ۱۳۵ نمونه از بندرعباس) جمع آوری و مورد بررسی قرار گرفت. بازه طولی و وزنی نمونه ها به ترتیب ۱۱,۸-۹.۲ سانتیمتر و ۱۵.۱۸-۸.۱ گرم ثبت شده است. شاخص نسبی طول روده و ترکیب رژیم غذایی، عادت غذایی گوشتخواری گونه ی P. waltoni را پیشنهاد میکند. پس از شناسایی و شمارش محتویات معده در هر دو ایستگاه، سه نوع ماده غذایی خرچنگ (Uca)، شکم¬پایان و قاب¬بالان و در بندرعباس طعمه ماهی نیز ترکیبات غذایی گونه را در دو منطقه تشکیل دادند. در مجموع نمونه ها طعمه خرچنگ با ۷۹,۳۱ % در بندرعباس و شکمپایان با ۵۴.۱۶% در بندر خمیر بیشترین فراوانی نسبی حضور را داشتند. براساس مدل گرافیکی کاستلو استراتژی تغذیه ای این گونه در سواحل بندرعباس عمومی و در بندر خمیر اختصاصی می باشد. بیشترین میزان شاخص فراوانی وقوع شکار برای نمونه های بندرعباس برای طعمه های غذایی خرچنگ ۶۸.۳۱% و در بندرخمیر شکم پا ۴۲.۵۲ % محاسبه شد. مقدار عددی شاخص خالی بودن معده برای نمونه های بندر خمیر و بندرعباس ۲۱.۴۹ و ۱۳.۸۶ محاسبه شد که نشان دهنده آن است که نمونه های بررسی شده در گروه ماهیان پرخور قرار می گیرند.
