نشریه علمی بوم شناسی آبزیان

در این پژوهش فعالیت ضد باکتریایی جدایه های سودوموناس جداسازی شده از هپاتوپانکراس میگوی سفید غربی پرورشی در مقابل گونه های ویبریو بیماریزا مورد ارزیابی قرار گرفت. میگوهای جمع آوری شده از ۹ استخر مجزا در سه محیط کشت مختلف تلقیح گردید. نتایج بیانگر عملکرد بالای محیط کشت سودوموناس آیزولیشن آگار (PIA) با جداسازی به طور متوسط ۲۲ جدایه سودوموناس بود. در کل حدود۴۰ جدایه سودوموناس جداسازی شد. غربالگری فعالیت ضد باکتریایی جدایه های به دست آمده با روش انتشار از چاهک بیانگر فعالیت ضدباکتریایی دو جدایه MR ۲۱ و  MR ۳۵بود. دو جدایه مولد پس از ۷۲ ساعت بیشترین فعالیت ضدمیکروبی را علیه تمام گونه‌های ویبریو شامل Vibrio parahaemolyticus، V. harveyi ،V. anguillarum و V. alginolyticus نشان دادند. شناسایی بیوشیمیایی، مورفولوژیک و فیزیولوژیک جدایه‌های مولد بیانگر تعلق آنها به گونه Pseudomonas aeroginosa بود. بیشترین میزان فعالیت ضدباکتریایی جدایه های مولد در محیط کشت تریپتیک سویا براث (TSB) ارائه گردید. بررسی تاثیر دما بر فعالیت ضد باکتریایی نشانگر پایداری فعالیت ضدباکتریایی در دماهای ˚c۲۵، ˚c۳۵و ˚c۴۵ بود. فعالیت ضدباکتریایی جدایه‌های M‏R ۲۱ و  MR ۳۵در حضور آب نسبت به آب مقطر افزایش معناداری نشان داد. با توجه به نتایج به دست آمده، جدایه های بومی s‏train MR ۳۵   P. aeroginosa وstrain MR ۲۱  P. aeroginosa  می توانند به عنوان کاندیدای  بالقوه پروبیوتیک برای مطالعات تکمیلی مطرح باشند.

باکتری‌های ویبریو به عنوان یکی از عوامل بیماریزای خطرناک در پرورش میگو می باشند. در این تحقیق بررسی تنوع و فراوانی ویبریوهای بیماری زا از رسوب و آب، کانال آبرسان و دو استخر پرورشی در مجتمع پرورشی شهید صنعتی گواتر- چابهار، به صورت ۵ ﺑﺎر ﻧﻤﻮﻧﻪﮔﯿﺮی به فاصله زمانی هر۲۰ روز انجام شد. نمونه برداری رسوب در نزدیکی خروجی حاوی لجن انجام و نمونه¬های آب در بطری‌های استریل از عمق استخر برداشته شد. جهت شمارش و شناسایی باکتریها از ﻣﺤﻴﻂﻛﺸـﺖ TCBS و کشت-های تفریقی باکتری شناسی شامل: واکنش اکسیداز، تخمیر قندها، تست احیاء نیترات، اسیدهای آمینه، رنگ¬آمیزی و... استفاده شد. نتایج به دست آمده به کمک نرم افزار SPSS و از طریق آزمون آماری ANOVA مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج نشان دادند که آب ورودی کانال از نظر انواع ویبریو¬ها در طول دوره مشابه بودند. اما در دو استخر پرورش میگو در مقایسه با آب کانال و با هم از نظر تعداد کل ویبریوها و نیز انواع ویبریوها با یکدیگر اختلاف معنی داری داشتند. بیشترین گونه¬های شناخته شده به ترتیب فراوانی عبارتنداز: Vibrio natriegens, Vibrio alginolyticus Vibrio gazogenes,Vibrio nereis,. داده¬ها نشان داد باکتری V. alginolyticus که برای لارو میگو بیماریزاست، گونه غالب بوده و بیشترین فراوانی را دارد.