مطالعه حاضر جهت بررسی تأثیر عمق بر الگوی پراکنش و تراکم خانواده گوازیم ماهیان در دریای عمان و محاسبه میزان صید بر واحد سطح و توده زنده آن‌ها به اجرا درآمد. به این منظور از گشت تحقیقاتی فردوس ۱ مجهز به تور ترال کف استفاده شد و مناطق از دماغه میدانی ('۵۵˚۵۸) طول شرقی تا خلیج گواتر در ('۲۵˚۶۱) طول شرقی در شهریور و مهر سال ۱۳۹۲ (بازه زمانی ۲۵ روز) نمونه‌برداری شد. کل منطقه مورد بررسی به پنج اشکوب (Aتا E) و ۴ لایه عمقی: ۲۰-۱۰، ۳۰-۲۰، ۵۰-۳۰ و ۱۰۰-۵۰ متری به تعداد ۸۲ ایستگاه در شمال دریای عمان انتخاب شد. بیشترین توده زنده در منطقه D (صیدگاه¬های کنارک، چابهار، رمین وکیژدف) ۵/۱۰۷۵ تن و بیشترین مقدار شاخص صید بر واحد سطح (CPUA)، ۸/۲۰۰۲ کیلوگرم بر مایل مربع دریایی، در اشکوب D(صیدگاه¬های کنارک، چابهار، رمین و کیژدف) محاسبه شد. بر اساس لایه¬های عمقی بیشترین میزان صید بر واحد سطح در لایه عمقی۵۰-۳۰ متر ۹/۲۶۴۱ کیلوگرم بر مایل مربع دریایی و بیشترین توده زنده، ۸/۹۱۹ تن در لایه عمقی ۵۰-۳۰ متر محاسبه گردید. نقشه پراکنش خانواده گوازیم ماهیان به کمک نرم‌افزار Arc-GIS نسخه ۳/۹ ترسیم شد. زیستگاه اصلی این خانواده منطقه D (صیدگاه‌های کنارک، چابهار، رمین، کیژدف) و لایه عمقی ۵۰-۳۰ متر به شمار می‌رود که عوامل مختلفی مانند فراوانی مواد غذایی و عوامل محیطی عامل این تراکم است.
