ورود مواد مغذی به آبهای خلیج فارس از مهمترین معضلاتی است که این دریا با آن روبرو می باشد. ورود فاضلاب شهری و صنعتی و استخرهای پرورش میگو به درون خلیج فارس میتواند موجب آلودگی گردد. اما از طرفی دریا قادر به خودپالایی آلاینده ها می باشد. در این تحقیق به بررسی میزان مواد مغذی نیترات، نیتریت و فسفات و روند تغییرات آن از ساحل به سمت درون دریا در سواحل بندرعباس پرداخته شده است و توانایی خود پالایی دریا در حذف این آلاینده ها مورد بررسی قرار گرفته است. جهت انجام تحقیق 5 ایستگاه ازمهمترین منابع ورود فاضلاب به درون دریا در سواحل بندرعباس انتخاب گردید و در هر ایستگاه یک ترانسکت عمود بر ساحل انداخته شد و نمونه ها از محل ورود فاضلاب به دریا، فاصله 1500 متری و فاصله 5000 متر اخذ گردید . از هر نقطه سه نمونه آب دریا اخذ و از لحاظ نیترات ، فسفات ، نیتریت و پارامترهای فیزیکو شیمیایی مورد بررسی قرار گفت . غلظت فسفات از 0.0096 تا 0.1450 میکروگرم بر لیتر ، غلظت نیترات از 0.01 تا 0.577 میکروگرم بر لیتر و غلظت نیتریت از 0.0002 تا 0.0887 میکروگرم بر لیتر به دست آمد. نتایج نشان داد که میزان نیترات و نیتریت از سطح استاندارد آلایندگی پایین تر می باشد. در مرحله بعد، با مقایسه با میزان این مواد در خورهای ورودی به دریا، توان طبیعی دریا در خودپالایی این آلاینده ها مشخص گردید. میزان فسفات در برخی ایستگاهها از سطح استاندارد بالاتر بود که بیشترین میزان آن در ایستگاه شماره 4 (خورگورسوزان) می باشد که محل ورود بیشترین فاضلاب شهری (بدون تصفیه) به درون ساحل بندرعباس می باشد. مقایسه میزان نیتریت، فسفات و نیترات در مناطق مختلف نشان دهنده وجود تفاوت معنی دار در بین این مناطق می باشد که دلیل آن می تواند تفاوت در منشا ورود آلودگی و میزان مواد مغذی وارد شده به دریا در مناطق مختلف مورد بررسی باشد.