دوره 7، شماره 1 - ( تابستان 1396 )
جلد 7 شماره 1 صفحات 87-75 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Akbarzadeh G, Mohebbi L, Ejlali K, Dehghani R. Evaluation and classification of trophic status in coastal waters of Homozgan province using trophic index Scale (Trixcs) and unscale (Untrixcs). J. Aqua. Eco 2017; 7 (1) :75-87
URL: http://jae.hormozgan.ac.ir/article-1-332-fa.html
URL: http://jae.hormozgan.ac.ir/article-1-332-fa.html
اکبرزاده غلامعلی، محبی نوذر لیلی، اجلالی کیوان، دهقانی رضا. استفاده از شاخص های تروفیک مقیاسی و غیرمقیاسی در ارزیابی و طبقه بندی وضعیت تغذیه گرایی آب های ساحلی استان هرمزگان. مجله بوم شناسی آبزیان. 1396; 7 (1) :75-87
چکیده: (3886 مشاهده)
یکی از موضوعات مهم در مدیریت زیست محیطی آب‌های ساحلی ارزیابی شرایط تغذیه گرایی در آن می‌باشد. در تحقیق حاضر با بازنگری و توسعه شاخص‌های تروفی مقیاسی و غیرمقیاسی، شرایط تغذیه‌گرایی آب‌های ساحلی استان هرمزگان به طور ماهانه در سال 1391 مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد که در آب‌های ساحلی استان هرمزگان محدوده تغییرات شاخص مقیاسی از 6/3 تا 9/5 و وضعیت تغذیه گرایی از حالت الیگو- مزوتروف در منطقه چهار، مزوتروف در منطقه دو و سه، تا حالت مزو- یوتروف در منطقه یک و شاخص غیرمقیاسی از 4ا/3 در منطقه چهار (عدم ریسک) تا 8/5 با ریسک بالا در مناطق یک دو و سه متغیر بود. سطح تغذیه گرایی در آب‌های ساحلی مورد مطالعه از حالت خیلی خوب در منطقه چهار تا حالت خوب در سایر مناطق در نوسان بود. با توجه به میانگین ضریب کارایی شاخص تروفی (03/0±38/4-)، میزان مواد مغذی قابل دسترس جهت مصرف جمعیت فیتوپلانکتونی در آب‌های نزدیک ساحلی بندرعباس، به مراتب بیشتر از سایر مناطق بود. به طور کلی نتایج حاصل از بازنگری و توسعه شاخص‌های مقیاسی و غیرمقیاسی در این تحقیق نشان داد که استفاده از آنها می تواند برای ارزیابی شرایط تغذیه گرایی آب‌های ساحلی نتایج قابل قبولی را به دست آورد.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
This work is licensed under a Creative Commons — Attribution-NonCommercial 4.0 International (CC BY-NC 4.0)