دوره 9، شماره 4 - ( بهار 1399 )
جلد 9 شماره 4 صفحات 67-59 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Kokabi M, Yousefzadi M, Nejad Ebrahimi S, Zarei M. UV-absorbing mycosporin-like compounds in some macroalgae of the Persian Gulf and its potential application in the formulation of sunscreens. J. Aqua. Eco 2020; 9 (4) :59-67
URL: http://jae.hormozgan.ac.ir/article-1-914-fa.html
URL: http://jae.hormozgan.ac.ir/article-1-914-fa.html
کوکبی مریم، یوسف زادی مرتضی، نژاد ابراهیمی صمد، زارعی معروف. ترکیبات جاذب ماوراءبنفش شبه مایکوسپورین در برخی ماکروجلبک‌های خلیج‌فارس و امکان کاربرد آن در فرمولاسیون کرم‌های ضد آفتاب. مجله بوم شناسی آبزیان. 1399; 9 (4) :59-67
چکیده: (3421 مشاهده)
با وجود پیشرفت‌های عمده در سنتز مواد شیمیایی، استفاده از گونه‌های طبیعی به خصوص جلبک‌ها در تحقیقات دارویی به دلیل داشتن طیف وسیعی از ترکیبات فعال زیستی همچنان مورد توجه است. در این مطالعه شش گونه از ماکروجلبک‌های بومی خلیج‌فارس شامل یک گونه جلبک سبز و پنج گونه جلبک قرمز از نظر وجود ترکیبات جاذب فرابنفش مورد غربالگری قرار گرفتند. همچنین امکان بهره‌برداری از این ترکیبات به عنوان فیلتر UV در کرم‌های ضد آفتاب بررسی شد. نمونه‌های ماکروجلبک از سواحل جزیره قشم، استان هرمزگان جمع‌آوری و در سایه خشک شدند. عصاره آبی/متانولی ماکروجلبک‌ها به منظور تشخیص وجود ترکیبات شبه مایکوسپورین به روش طیف‌سنجی و با استفاده از اسپکتروفتومتری و کروماتوگرافی مایع با کارآیی بالا (HPLC) مورد بررسی قرار گرفت. نتایج به دست آمده وجود ترکیبات جاذب ماوراءبنفش را حداقل در سه نمونه ماکروجلبک قرمز تأیید کرد. اما جلبک سبز Caulerpa sertularioides forma farlowii به کلی فاقد این ترکیبات بود. علاوه بر این، نمونه کرم حاوی عصاره نیمه خالص MAAs از ماکروجلبک Hypnea musciformis فاکتور حفاظت نوری (SPF) معادل 9/2 و شاخص حفاظت UVA معادل 78/0 نشان داد که مؤید ظرفیت این عصاره و ترکیبات آن برای کاربرد به عنوان ضد آفتاب‌های طبیعی است.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
This work is licensed under a Creative Commons — Attribution-NonCommercial 4.0 International (CC BY-NC 4.0)