دوره 13، شماره 2 - ( تابستان 1402 )
جلد 13 شماره 2 صفحات 85-66 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Amini F, Halafi M, Archangi B, Savari A, Dinarvand M. Distribution and Ecological Indices of Aquatic and Semi-Aquatic Plant Species of Arvand River in Mino Island. J. Aqua. Eco 2023; 13 (2) :66-85
URL: http://jae.hormozgan.ac.ir/article-1-1082-fa.html
URL: http://jae.hormozgan.ac.ir/article-1-1082-fa.html
امینی فائده، حلافی مدینه، ارچنگی بیتا، سواری احمد، دیناروند مهری. بررسی پراکنش و شاخص‌های اکولوژیک گونه‌های گیاهی آبزی و نیمه آبزی اروند رود در سواحل جزیره مینو. مجله بوم شناسی آبزیان. 1402; 13 (2) :66-85
چکیده: (1396 مشاهده)
گیاهان آبزی و نیمه آبزی از ترکیبات مهم و طبیعی اکوسیستم های آبی هستند که نقش ویژه‌ای در تعادل اکولوژیکی این مناطق دارند. به منظور مطالعه گیاهان حاشیه‌ای اروندرود در دو مرحله تابستان 1395 و زمستان 1396 نمونه‌برداری فصلی با کوادرات 1×1 مترمربع و در هر ایستگاه با 3 تکرار انجام گرفت. نمونه ها جهت مطالعات هرباریومی پِرس گردید. در این مطالعه 25 گونه متعلق به 11 خانواده که 5 گونه‌ی تک‌لپه‌ای و شامل خانواده Poaceae و Cyperaceae و 18 گونه‌ی دولپه‌ای بوده که شامل خانواده Lamiaceae، Capparaceae، Fabaceae، Asteraceae، Convolvulaceae، Apocynaceae، Amaranthaceae، Tamaricaceae و Polygonaceae بود. گیاهان حاشیه‌ای مشاهده شده غالب در فصل تابستان به ترتیب Phragmites australis(Cav.) Trin. Ex. Steudel و Cyperus longus L. و درفصل زمستان به ترتیب Phragmites australis، Cyperus longus و Senecio glaucus L. بود. طبق تراکم گونه‌ها در هر دو فصل، گونه‌ی Phragmites australis به عنوان گونه غالب مشخص شد. بر اساس تحلیل مؤلفه‌ی اصلی (PCA) بررسی تأثیر فاکتورهای محیطی نشان داد که بیش‌ترین فاکتور مؤثر دانه‌بندی ذرات رسوب، مواد آلی کل و میزان شوری و هدایت الکتریکی بود. تراکم گیاهان در فصل زمستان بیشتر از فصل تابستان بوده است.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
This work is licensed under a Creative Commons — Attribution-NonCommercial 4.0 International (CC BY-NC 4.0)