شکم پایان یکی از گروههای مهم جانوری در اجتماعات بنتیک محسوب میشوند که نقش مهمی در چرخه انرژی اکوسیستمهای آبی ایفا میکنند. این تحقیق در دو دوره زمانی زمستان (پیش از مانسون) و پاییز (پس مانسون) در سه منطقه (خور باهو، خور گواتر و خلیج گواتر) و 9 ایستگاه از تالاب گواتر به منظور بررسی تغییرات تراکم شکم پایان تحت تاثیر فصل و پارامترهای محیطی(دما،شوری، اسیدیته، مواد آلی کل( TOM) و دانه بندی) انجام گردید. نمونهبرداری از بخش زیرجزرمدی سه منطقه (خور باهو، خور گواتر و خلیج گواتر) و نه ایستگاه تالاب گواتر انجام شد. براساس نتایج، در فصل زمستان در مجموع ایستگاههای منطقه خور باهو، خانواده Pyramidae با 15/29±945فرد، در خور¬گواتر Marginelidae با 15/36±745 فرد، در خلیج گواتر خانواده Naticidae با 14/28±248 فرد بر متر مربع بالاترین تراکم را داشت. در فصل پاییز بالاترین میزان تراکم ثبت شده در خور باهو، مربوط به خانوادههای Nacellidae با 45/38±775 فرد، در خور گواتر Restusidae و در خلیج گواتر Eulimidae با 12/26±235 فرد بر مترمربع ثبت گردید. از نظر میزان تراکم بین ایستگاهها اختلاف معنیداری بوده(p<0.05) ) وجود داشت، ولی بین فصول اختلافی مشاهده نگردید (p>0.05). در بررسی همبستگی میان فاکتورهای محیطی و تراکم شکمپایان فقط همبستگی معنیداری میان تراکم و دانه بندی(0.64=R) بدست آمد. در فصل پاییز میزان فراوانی شکم پایان افزایش محسوسی داشته که نشان دهنده تاثیر بادهای مونسونی تابستانه جنوب غربی هند می باشد.