چکیده: (8440 مشاهده)
روند افزایش جمعیت جهان و نیاز روز افزون دنیا به تأمین امنیت غذا، کاربرد علم مهندسی ژنتیک و استفاده از ارگانیسم های تراریخت را پر اهمیت تر نموده است. بهره گیری از این علم بدون در نظر گرفتن خطرات احتمالی موجب آثار زیانبار بر طبیعت خواهد شد. یکی از نگرانی های تولید موجودات تراریخت، سیستم انتخاب می باشد که منجر به رشد انتخابی سلولهای تراریخت می گردد. ژنهای کد کننده آنتیبیوتیک در شناسایی سریع سلولهای تراریخت بسیار کارآمد هستند. به علت انتشار ژنهای مقاوم به آنتی بیوتیک در طبیعت یا فرار ژنهای مقاوم به سموم شیمیایی به گونههای وحشی، دانشمندان به دنبال راه حلهایی برای تولید ارگانیسمهای تراریخت عاری از نشانگر یا دارای ژن های نشانگر مناسب برای محیط زیست هستند. ارگانیسمهای نوع اول در ابتدا بر مبنای مقاومت به آنتی بیوتیک و سموم شیمیایی انتخاب می گردند. ولی در مراحل بعدی دستورزی و رشد، نشانگر گزینشگر برداشته خواهد شد. در حالت دوم از ژن های نشانگر ایمن برای محیط زیست استفاده می گردد. در این تحقیق روشهای مختلفی برای حذف نشانگر گزینشگر از ارگانیسمهای تراریخت اولیه و تعدادی از ژنهای مارکر گزینشگر مناسب برای محیط زیست پیشنهاد شده است که می توان از آنها برای تولید ارگانیسم های تراریخت استفاده نمود.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي انتشار: 1393/10/3