دوره 11، شماره 1 - ( تابستان 1400 )
جلد 11 شماره 1 صفحات 58-45 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Ghasemi S. Potential risk assessment of heavy metals (copper, vanadium, lead and nickel) in muscle and liver tissues of Smelt-whitings (Silago sihama) and surface sediments in Khour-e-mousa, Persian Gulf. J. Aqua. Eco 2021; 11 (1) :45-58
URL: http://jae.hormozgan.ac.ir/article-1-805-fa.html
URL: http://jae.hormozgan.ac.ir/article-1-805-fa.html
قاسمی صابر. ارزیابی پتانسیل ریسک خطر فلزات سنگین (مس، وانادیوم، سرب و نیکل) در بافت عضله و کبد ماهی شورت (Silago sihama) و رسوبات سطحی خورموسی، خلیج فارس. مجله بوم شناسی آبزیان. 1400; 11 (1) :45-58
چکیده: (2638 مشاهده)
این مطالعه با هدف بررسی غلظت فلزات سنگین (مس، وانادیوم، سرب و نیکل) در نمونه‌های آب، رسوبات و بافت عضله و کبد ماهی شورت (Sillago sihama) در خورموسی، استان خوزستان انجام شد. نمونه‌ها در دو ﻓﺼﻞ زمستان (1391) و تابستان (1392) به‌صورت تصادفی از 3 ایستگاه برداشت و غلظت میزان فلزات سنگین با استفاده از روش طیف‌سنجی جذب اتمی (AAS) اندازه‌گیری شد. بر اساس نتایج تحقیق، شاخص زیستی کبد برای این چهار عنصر در فصل زمستان به ترتیب 33/183، 05/0، 29/0 و 35/2 و در فصل تابستان به ترتیب 7/21، 07/0، 25/0 و 05/1 و شاخص تجمع زیستی بافت ماهیچه در فصل زمستان به ترتیب 130، 02/0، 07/0 و 45/1 و در فصل تابستان به ترتیب 3/18، 02/0، 07/0 و 49/0 محاسبه شد. نتایج تحقیق نشان داد که رابطه خطی معنی‌داری بین غلظت عناصر سنگین در رسوب با میزان تجمع فلزات در بافت عضله و کبد ماهی شورت دیده می‌شود. بر اساس نتایج این تحقیق، شاخص پتانسیل ریسک اکولوژیک (RI) خورموسی در محدوده ریسک اکولوژیک کم ارزیابی شد. می‌توان گفت که در خورموسی به عنوان یکی از مناطق حساس اکولوژیکی و زیست‌محیطی شناخته شده، نشانه‌هایی از روند رو به افزایش میزان آلودگی فلزات وجود دارد که سطح نگرانی در منطقه را به لحاظ اکولوژیک و سلامت عمومی مردم بالا می‌برد.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
This work is licensed under a Creative Commons — Attribution-NonCommercial 4.0 International (CC BY-NC 4.0)