در این پژوهش، تغییر فصلی و ساختار اجتماع فیتوپلانکتونها، و عاملهای محیطی مؤثر بر پویایی آنها در دریاچهی درودزن بررسی شده است. این دریاچه منبع حیاتی آب شیرین استان فارس است که آب آشامیدنی بیش از 2/1 میلیون نفر از ساکنان را فراهم میآورد، و تعادل زیستبومی آن کیفیت آب را تضمین خواهد کرد. نمونهبرداری از پلانکتونهای گیاهی و جانوری در چهار فصل، از 9 ایستگاه و در 5 ژرفا (صفر تا 4 متر) انجام شد. در این پژوهش یکساله، 43 سرده (جنس) فیتوپلانکتون در شش شاخه شناختهشدند. میانگین تراکم کل آنها از کمینهی ۱۴۶±۱۰۷۳ سلول در لیتر در تابستان، تا بیشینهی ۱۴۰۷±۸۱۰۱ سلول در لیتر در بهار متغیر بود. اوجهای فصلی فراوانی فیتوپلانکتونها پیوند نزدیکی با افزایش دمای آب (°C 9 در زمستان تا °C 26 در تابستان)، شدت نور و اندازهی مواد مغذی، بهویژه نیتروژن و فسفر داشت. گروه غالب در همهی فصلها مایزوزوا (تقریبا 45 درصد از کل فیتوپلانکتونها) بود، و پس از آن سیانوباکتریا، کلروفایتا، و اوکروفایتا بهترتیب در پاییز، زمستان و تابستان فراوانترین بودند. تحلیلهای آماری همبستگی معنیداری میان زیتودهی فیتوپلانکتون و سنجههای محیطی مانند pH (محدودهی 7.2 تا 8.4)، اکسیژن محلول (8.3 تا 10.8 میلیگرم در لیتر)، و غلظت مواد مغذی نشان داد. چَرای زئوپلانکتونها و ماهیها نیز جمعیت فیتوپلانکتونها را تعدیل کرد، بهطوری که کاهش ۳۰ درصدی در تراکم فیتوپلانکتونها در دورههای افزایش فعالیت زئوپلانکتونها در پایان تابستان دیده شد. در مجموع، یافتهها بر تأثیر عاملهای زیستی و نازیستی بر پویایی فیتوپلانکتونها تاکید میکند، و اهمیت پایش پیوستهی بومشناختی را برای مدیریت کیفیت آب برجسته میسازد. در شرایطی که تغییر بزرگ آبوهوایی و تاثیرهای انسانی اثرهای تخریبکننده بر زیستبوم آبی دریاچهی درودزن میگزارد، این دادهها به یافتن راهبردهای پایدار برای حفاظت از آن کمک خواهد کرد.